24 Haziran 2012 Pazar

Mevlana İle Dertleştim.

Bugün benim ne çok sabır çekmem gerektiğini öğrendim. Hayata sabır , kocama sabır, Konya tokiye sabır, özellikle otobüs durağında araba bekle , hele ki arabayı saniyelerle kaçır bak sen o zaman sabır çekmenin ne zor olduğunu gördüm. Dedim ya hayat ve sabır bu iki kelime hayatımın artık tek gerçeği oldu. Ne çok sabır çekiyorum, öyle zamanlar var ki sabır taşım çatlıyor çatlıyor, bu ne biçim dünya yeter dediğim çok. Ben neden varım dedim hep , artık buldum ben çile çekmeye gelmişim sadece bu Dünya'ya kaderim kötüymüş, hayat bana yalan söyledi, kader denen şeyden hiç bahsetmediler desem yanlış olmaz. Sabır çeke bildiğim sürece galiba hayata dayanacağım... Bir pazar sabahın kötü başlaması o günün berbat geçmesine sebep oldu . Mevlana şehrinde bu kadar çok acı çekeceğimi söyleselerdi asla Konya'ya ayak basmazdım, bunu bugün çok iyi anladım. Yabancı bir şehir, benim tanıdığım ama şimdi tanımadığım bir erkek. sınırsız güven sınırsız yalan sözlerinin boş olduğunu gördüm. Evlilik hayalleri kuran, ben şöyle kadın olacağım , kocam böyle davranacak sözleri boş hemde kocaman bir boş. Davulun sesi uzaktan hoş lafı boşuna değilmiş. Ne varsa atalarımızın sözlerinde var. Bugün koca Konya da tek yalnız olduğumu sokakta çiftlerin el ele tutuşmuş gezerken benim elim boştu, işte o an bittiğim andı. Saatlerce yürüdüm dolandım, yolum mevlana türbesine düştü, Konya da tek bildiğim yerdi, hiç olmazsa yalnızlığımı orada unuturum dedim. Yürüdüm elimde salak bir torba mevlana türbesinin girişine geldim. İçeri girdim bütün dünya insanı orada, ben durdum baktım saatlerce seyrettim, ağladım sessiz kimse bilmeden. Uzun süre seyrettikten sonra içeriye türbeye geçtim, dua ettim, mevlana hakkında bildiklerimi aklımdan geçirdim. Ve aklıma tek gelen sevdiğim erkekle ilk tanıştıktan sonra ilk geldiğimiz yer mevlana türbesiydi, nişanlandık yine beraber ziyarete geldik, evlendiğimiz de yine geleceğiz dedik ama maalesef iki aydır Konya'dayım hala gelememiştik. Ama ben bugün tek başıma kalbim kırık, gözüm yaşlı geldim. Mevlana ile konuştuk dertleştik, söz verdim kendime bir daha sorunları konuşmayacağım sadece susacağım dedim. Artık lal olmayı bu yaştan sonra öğrenmek için yaşayacağım, yapabildiğim kadarıyla sabır ve kaderime razı şekilde yaşayacağıma söz verdim, umarım bunları yapabilirim. Allah bana sabır ve sessizlik versin.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder